മരണം മോഹിക്കുന്ന ഫീനിക്സ്

കാഹളം മുഴക്കിയുഴുതുമറി-
ച്ചശ്വമേധങ്ങളായിരം
എൻ മാർത്തടങ്ങലിൽ....
പക്ഷെ-
വീണ്ടുമീ ഞാൻ എന്നിൽ ജനിക്കുന്നൊരു-
പിടി ചാരത്തിൽ-
മറ്റൊരു ഫീനിക്സായി....!

നാണം മറയ്ക്കാനായ്‌
യാദവനേകിയ
സഹനമാം പുടവതന്നിഴകൾ
മുറിഞ്ഞുപോയ്‌
പൊട്ടിയ ചിലംബിൽ നിന്നാളുന്ന
ക്രോധാഗ്നി.....
എരിയുന്നു സർവ്വവും,
കഷ്ടം - വീണ്ടും കിളിർക്കാനായ്‌...!

ഉറവ വറ്റിയൊരൂഷരപ്പാടങ്ങളിൽ
ഉന്മാദത്തിൻ കരിം വിത്ത്‌ പാകവെ...
വിശ്വാസങ്ങൾ കൊമ്പുകൾ കോർക്കുന്നു...
നിണമൊലിച്ചഴുകുന്നു
അമ്മ- തൻ കുഞ്ഞുങ്ങൾക്കു മുന്നിലായ്‌...

മതികെട്ടുറങ്ങുന്ന അജ്നാനകോമരം
കലിതുള്ളി ഉറയുന്ന-
ആർഭാട രാവിതിൽ
കാമതിൻ കാൽപ്പണം
കെട്ടിയരകെട്ടിൽ-
സർവ്വനാശത്തിൻ അഗ്നി കൂണുകൾ തഴയ്ക്കുന്നു

ഇരുളിൽ.... മറവിൽ....
നാണം വിറ്റ്ടുണ്ണുന്നു-
വറ്റിയ മുലകളിൽ ചെഞ്ചായം പൂശിയോൾ
യക്ഷിക്കദയിലെ സുന്ദരി!
ഇന്നിവൾ-
ഓടക്കരയിലെ കീറത്തുണി മാത്രം

പിറക്കാത്ത പാപത്തിൻ-
കുഞ്ഞിളം തൊണ്ടയിൽ
നെന്മണി തൂകി, കുരിശ്‌ വരക്കവേ
ആത്മാവ്‌ കേഴുന്നു...
വീണ്ടും ഒരുയിർപ്പിനായ്‌-
ഇനിയില്ല ഞാൻ സഖേ....
ബുദ്ധ്ന്മാർ ചിരിക്കട്ടെ...
ഞാൻ- എന്നിൽ മരിക്കട്ടെ......